“Να μαθαίνετε από όλους, αλλά να μη μιμείστε κανέναν”

(Μαξίμ Γκόρκι,Ρώσος συγγραφέας)

Κάθε νέος ερμηνευτής στην πορεία της ποντιακής μουσικής, έχει ένα πρότυπο να ακολουθήσει. Ένα πρότυπο το οποίο σπανίως επιλέγει συνειδητά, αλλά κυρίως προκύπτει μέσα από τα βιώματα, αλλά και το περιβάλλον στο οποίο ζει και μεγαλώνει. Πρότυπο το οποίο αποτελεί τη μουσική του βάση και γιατί όχι το κίνητρο ενασχόλησης του με το συγκεκριμένο είδος τραγουδιού. Όλη αυτή η απολύτως φυσιολογική διαδικασία στην πορεία κάθε ερμηνευτή, συχνά χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μίμηση.

Ας ξεκινήσουμε όμως από το βασικότερο κομμάτι, το οποίο δεν είναι άλλο από την φυσιολογία της φωνής.

Στην παραγωγή του ήχου από την ανθρώπινη φωνή συμμετέχουν

1) οι πνεύμονες

2) οι φωνητικές χορδές

3) οι κοιλότητες του στήθους, της μύτης, του στόματος, της τραχείας και των πνευμόνων ως αντηχεία.

Η χροιά της φωνής εξαρτάται από τoν αριθμό των αρμονικών. Στην πράξη λόγω των διαφορετικών περιοχών του ηχοχρώματος και του εκτελεστικού ύφους, οι τραγουδιστές χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογες των τονικών περιοχών που καλύπτουν. Κι αν όλα αυτά είναι ίσως δυσνόητα για αρκετούς , το συμπέρασμα δεν είναι άλλο από το γεγονός πως η κάθε φωνή έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και κατ’ επέκταση τις δικές της ξεχωριστές δυνατότητες, βάσει των παραπάνω παραμέτρων. Χαρακτηριστικά και δυνατότητες που την κάνουν να ξεχωρίζει.

Οι ανώριμοι ποιητές μιμούνται. Οι ώριμοι ποιητές κλέβουν.

(T. S. Eliot,Βρετανός ποιητής)

        Αρχικά μπορεί όντως ο χαρακτηρισμός μίμηση, έως ένα σημείο, να ευσταθεί. Άλλωστε η μίμηση αποτελεί είδος επιτυχημένης εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στην πορεία όμως και ανάλογα με τα φωνητικά χαρακτηριστικά του κάθε ερμηνευτή και πάντοτε μέσα από την ωριμότητα που προκύπτει με το χρόνο, οφείλει να ξεχωρίσει ποια είναι τα τεχνικά στοιχεία που του ταιριάζουν, πρωτίστως όμως ποια από αυτά μπορεί να αποδόσει με επιτυχία και έπειτα να αρχίσει, με οδηγό αυτά, να δημιουργεί.

Συχνά τα στοιχεία αυτά που ο καθένας επιλέγει να υιοθετήσει, ίσως παραπέμπουν στο πρότυπό του, κάτι το οποίο μόνο κακό δεν είναι, αντιθέτως καθιστά έκδηλη την υπερηφάνειά του για τις μουσικές του καταβολές. Το λάθος είναι να παραμείνει αποκλειστικά σε αυτά, λησμονώντας πως η προσωπικότητα προκύπτει από τη δημιουργία...